Бесін ауа қыраттан көш көрінді.

Олар таң ата жолға аттанды.

Келесі күні қатты дауыл тұрды.

Ақ жүректі адам азбайды.

Оқушыларға жол ережесін түсіндірді.

Қарттар салмақты ойларын ортаға салды.

Көзқарастары үйлеспей қалғанын аңғарды.

Дүйсенбек бастаған жігіттер аңнан олжалы оралды.

Екеуі тау басында көп отырды.

Ағаш дөңбектер ауласында шашылып жатыр.

Өріске малын айдаған кәрі-құртаңдар көрінеді.

Асқар таудай талабы сөзінен байқалып тұр.

Қоралары тастан салынған үлкен ауыл екен.

Түнімен мазалаған ойы сан-саққа жүгірді.

Қазақ-қырғыз достығы бұрыннан жарасқан.

Балқарағай ағашы көп өсетін жер екен.

Қайдағыны бастамай тиыш отыр сен енді!

Әй, кемпір, оның бәрін сұрап қайтесің?

Шынында да, әкемнің айтқаны шын болып шықты.

Өкінішке орай, келген хабар рас боп шықты.

Ой, айналайындар-ай, шаршаған боларсыңдар?

Асықпаңыз, ата, балаларыңызды әлі-ақ көресіз.

Апыр-ау, амансыңдар ма өздерің?!

Амал не, кітапты қойныма тықтым да, үйге беттедім.

Қырандардың ең алыбы – бүркіт.

Ауаның салқындығы – білінбейді.

Ақ халатты қыз, аса сүйкімді екен.

Сендер – беріп жібересіңдер ме?

Мың да бір рахмет саған Төреқұл!

Өне бойын, тот басып, зіл тартады.

Кәне, шуылдамай жыр естиік!

Демек, онда бүркіттің күші бар.

Ұлыс

Қордай

Нөкер

Қоғам

Шайыр

Нұра

Ғибрат

Жарлық

Жігіт: «Осындай әнді үйреніп алсайшы!» – деп қулана күлді.

Қасенді еріксіз шақыртып, оның да үйге кіруін талап етті.

«Бұны талап етудің ешқандай реті жоқ», – деді ойлана.

Елдар басқалардан бұрын бұған иелік етіп шыға келді.

Даурығып жатқанда, Сырбай: «Тоқтатыңдар!» – деп ақырды.

Қойды еркіне шашыратып жібергеніне қатты ашуланды.

«Бірің де қалмай, тегіс жиналыңдар», – деп бұйырды.

«Бері кел! – деп шақырды оны Нұрлан. – Кел ойнаймыз!».

Бәріміз де рақат тұрмысты еңбектен тапқан адамдармыз.

Сол күш Қаракөзді көп заман қинап жүрді.

Шындық әр заман емес, тіпті бір заманның әр қауымының өздеріне де әр алуан танылады.

Бұл аттың маңына жолама дегенім қайда саған?

Есімін ең болмаса біреуі естір деп ойлап, келгендерден сұрау салды.

Сонау көз ұшынан жыпырлаған ауыл үйлері көрінді.

Таң алдында бір ғана сағат мызғығаны болмаса, Абай түнді ұйқысыз өткізді.

Машина жолшыбай бірнеше жерге тоқтады: біреулері кіріп, біреулері түсіп жатыр.

Маған бура я жетер, я жетпес еді.

Оттың жалыны әзір көрінбейді, жаңа тұтанды.

Ушаков үйінде болмағандықтан, Бұланбай қайтып кетті.

Бір елді бір ел жақсы білсе, жақсы өнегесін алар еді.

Бүгін осында маза бермеген соң, әжең екеуіміз қуып шыққанбыз.

Нұрым қамшыны да босатпады, өйткені басқа соғар деп қауіптенді.

Не мына Әбдіні қолымызға шығарып бер, не болмаса кепіл бол.

Енді жасыру мүмкін емес, себебі үйлену тойы ертең, кеште!